Leave me puzzled - Jezus in honderdtwintig stukken (BLOG)

"Mooi maar ik geloof niet in God" 

 
Ik lees graag voor aan mijn kinderen. Robin Hood is favoriet. Mijn zoon van vier wil Robin Hood worden zei hij laatst. Hij wil ‘doen’ als Robin Hood; opkomen voor de armen, tegen het systeem ingaan en dapper zijn. Hij voelt zich deel van dat verhaal omdat hij zich rijk 'weet' en van die rijkdom wil delen met mensen die het minder hebben. De vraag of Robin Hood ooit heeft bestaan is voor hem niet zo relevant. Het is de fascinatie voor de persoon van Robin Hood die hem drijft. Die hem beweegt om met een tot cape geknoopt laken en gewapend met een zwaard door het huis te rennen. Die fascinatie deel ik met hem. Voor Robin Hood als ook voor de persoon van Jezus. 

...........

Toen ik bezig was om het ontwerp van Jezus uit te zagen laat in avond rond een uurtje of tien kwam er een vreemde man mijn altijd openstaand atelier binnenlopen.  Ik werk daar vaak in relatieve eenzaamheid dus het was überhaupt al bijzonder dat iemand rond dat tijdstip nog langsliep. Deze man bleef stilstaan bij de net uitgezaagde Jezusplaat, zag de weerkaatsing van het licht door de plaat heen en zei vervolgens 'Mooi gedaan'. 

Daarna was het stil en sprak hij 'maar ik geloof niet in God'. Toen liep hij weg.

Bijna wilde ik hem nog naroepen; 'nou en!?' of 'maar dat maakt mij ook helemaal niet uit!' maar ik gaf hem gelijk. Deze man gaf te kennen dat hij niet meer geloofde in het beeld wat hij van God had. Van de God die hij - waarschijnlijk - voorgeschoteld kreeg in zijn jeugd. Van de God waar hij afstand van had genomen. Ik voelde met hem mee en voelde tegelijkertijd herkenning: Ook ik had afstand genomen van 'die' God. Van de God van 'zieltjes winnen' of van de reddende God die je wou behouden voor een plek van eeuwigdurende tandengeknars. Maar toch zit er meer in dat verhaal. 

Als wij vroeger met het gezin door het bos liepen gooiden wij wel eens bolletjes kleefkruid op elkaar. Maar zelfs als we dit niet deden zaten we er na een lange boswandeling vaak helemaal onder. Ik kan niet meer ontkennen dat Jezus 'een' van die bolletjes kleefkruid op mijn jas is. Ik ben opgegroeid met hem. Ik ken zijn verhalen op mijn duimpje en ken geen groter verlangen dan 'ook die mensen in een boom' te zien zitten. Mensen die zich verstoppen. Of die hongerig zijn of verlangen naar warmte. Daarom heb ik dit kunstwerk gemaakt. Om iets van die fascinatie te delen of voorzichtig te vragen welk verhaal over hem jou gefascineerd heeft. Niet meer om mensen ergens in te stoppen. Niet meer vanuit een waarheidsclaim of een zeker weten. 

Maar vanuit fascinatie. Mijn zoon leerde mij dat.